Jeetje… één dag in Den Haag en ik weet het zeker: ik ben blij dat ik in Almelo woon.
Daar heb je op elk bankje een zwerver, overal gebouwen in de steigers en verkiezingsborden die pontificaal bij de Hofvijver staan. In Almelo kijk je twee keer links en rechts voordat je oversteekt en dan ben je veilig. In Den Haag moet je ogen in je achterhoofd hebben, anders word je geplet door een tram, drie bakfietsen en een haastige ambtenaar.
Kom je de stad binnen, dan ligt links het Malieveld. Bekend van demonstraties, festivals en soms gewoon een kale grasvlakte. De bus parkeert ernaast, bij het Ministerie van Financiën. Lopend verder kom je de bankjes tegen: vier stuks, waarvan er twee bezet door zwervers. Tja, efficiënt gebruik van de openbare ruimte zullen we maar zeggen.
En dan die muur in de binnenstad: het Binnenhof. Daarachter de officiële Tweede Kamer. Eerst begroot op 275 miljoen, inmiddels opgelopen tot 2 miljard. In Den Haag noemen ze dat “een renovatie”. In Almelo zouden we voor dat bedrag liever een gloednieuw theater neerzetten, een standbeeld voor Heracles én misschien nog een fontein op het Marktplein.
Nee hoor, geef mij Almelo maar. Hier kun je nog rustig fietsen zonder angst voor een ministeriële dienstauto, de grootste verbouwing is hooguit een nieuw winkelpand in de binnenstad, en het drukste verkeer vind je rond het stadion van Heracles op zondagmiddag.
Soms moet je gewoon even weg om te zien dat je het thuis zo slecht nog niet hebt.
